Yatağında büyürken masal dinleyen bir çocuğun hikayesini anlatacağım size.

Ben küçükken uyku saatlerini çok severdim, Çünkü hayal kurardım. Uyuyayım diye masal okurdu annem veya uydururdu. Ben de o masalın içinde kaybolurdum. Masal canlanırdı, rengarenk olurdu kapalı gözümün içinde, nasıl uyuyayım !!! Hala aklımdadır annemin kurguladığı hikayeler. Çizgi film seyrederdim babamla, kahramanımızı seçer onları film boyunca yarıştırırdık. Kardeşi olanların çoğunlukla bildiği en derinden en komik kavgaları yaşadım çocukluk yıllarımda. En sonunda birimiz uslu dursa bile ikimiz ceza alırdık, o günkü dondurma hakkımız çöpe giderdi.

Okuldaki ilk öğretmenimin bize düz cümle kalıplarını anlattığı bir gün evde dedemin şiir kitabını buldum. Farketmiş olmalıyım ki anlatmak istenilen her şey düz cümlelerden ibaret değil.

Anladım harflerin bir ruhu varmış aslında…

Nasıl bir ruha bürünmek istiyorlarsa o şekilde yer alırlarmış satır aralarında.

Anlatım bozukluklarına orta okulda rastladım. Nedir?, Neyi nasıl anlatırım? Nasıl anlatırsam yanlış ifade olur? Ardı arkası kesilmeyen sözcüklerimin.

İlk yazımı yazdığımda orta 2’ye gidiyordum.

Arşivden sözcüklerim vardı elimde :

“…çok ta hayal kurmuyordu aslında ama arkadaşları ona hayal diyordu. Adı da Hayal kalmıştı.

Hayal en çok rüya görmeyi severdi, bir de rüyalarını yazmayı.
Bazen yazmıyordu, düşündükleri şiir oluyordu kaleminde.
Kalemi hep tükenmez kullanırdı,
Hayalleri tükenip bitmesin diye.”

Bir başlık koymamışım, her şiirin veya bir yazının bir başlığının olması gerektiğini kompozisyon derslerinde öğrenmiştik. En çok lise de sevdim kompozisyon derslerini. İşte yine o günlerden biriydi;

Edebiyat hocamız bize bir masal yazın diye kompozisyon ödevi verdi. Sınıf A4 kağıdının üstüne kapandı. Harıl harıl bir şeyler karalıyordu arkadaşlarım. Ben uyudum. Annemin ben uyuyayım diye anlattığı masal yine gözümde canlanmış ama bu sefer harfler sözcük, sözcükler cümle olamamış uykum gelmişti.

Sınav bitti. Hoca beni uyandırdı. Çok utandım. Kızarmış yüzüm. “Anlat dedi. Anlat ki sıfır almayasın!”

Masalımı anlattım, şimdi otur yaz dedi. “Yaz ki; bir gün yine uykun gelirse masalını hatırlayasın”.

Üniversitede de yazdım, sonrasında hep yazdım.

***

Anladım ki bir dönem var bizim içimizde her yıl değişen,
Anladım ki Hayaller var her yaşta hiç bitmeyen,
Anladım ki o çok arzu edilen mutlu yola çıktığımız her an güzel değil. Olmaması gerekenler de olacak beraberinde, ayaklarımıza takılıp bizi düşürecek, biz önlem alsak da bizi incitecek, üzecek…
Ama bir kere kalktık mı ayağa yeniden bizi değiştirecek.
Geliştiren, gülümseten o yolda olmak var.

Ben bugün o yoldayım.

Gözü kapalıyken duyduğu masalları seyreden hikayem kurşun kalemle başladı. Elimizi boyar diye önce tükenmez kalem vermediler. Halbuki kurşun kalem daha çok boyardı.

Sonra tükenmez kaleme geçtim. Şimdilerde yazmak istediğimiz klavyenin kare tuşlarına tıklıyoruz harf çıkıyor. Bir çocuk keşfi gibi çok eğlenceli.

Ben hayallerimdeki tükenmez kalemin peşindeyim. Öğrenmenin ve öğretmenin, anlamanın ve anlatmanın, hayal kurmanın ve kurdurtmanın peşinde. Çabalıyorum, Olmuyor bazen ya da bana öyle geliyor ama başka çıkış yolları arıyorum.

Peki ya sen?

Ömrün 8 saniye olsaydı ne yapardın? veya bu soru sizin saniyelerinizle size ait olsun. Yeni yaşınızda siz de içinizden geçen geçmişleri gelecekle paylaşın.

Sindirerek okumadan sadece bakarak 8 saniyede karar verebildiğimiz, dinamizmi hiç bitmeyen, alıştığımız kopamadığımız şu dijital ortamda siz de kendinize bir kaç saniye verin ve hayal kurun!

İyi gelir, Ütopik olur, Rengarenk olur. Güldürür, En önemlisi gelecekte, bizim gibi düşünenler varsa buluşma olur.

Arşivdeki Notlarımı sizin için indirdim. Geleceğe not olsun.

Hepimiz dünya genelinde herhangi biriyiz. Yazının fotoğrafına baktıysanız (farketmediysen yazı bitiminde göz atabilirsin), bu hikayenin kahramanını görebilirsiniz.

Kim nerede, ne zaman yukarıdaki bu yazımı okur ve hayal kurarsa ben de doğum günümü sizlerin kendiniz için dilediğiniz o iyimser hayalleriniz ile kutlamış olacağım.

Yol aynı yol.

KENDİN İÇİN ÖĞREN.

Yolun sonu cennet diyorlar, yoldan geçerken manzarayı kaçırmayın.!

Bahar5er